Ik leek wel weer terug bij af, of zo voelde het.
Toen ik 6 jaar geleden begon aan de coachopleiding Co-Creatie van Intention wist ik niet echt wie ik was. Ik dacht simpelweg dat ik Vera was met ADHD. Tijdens de opleiding leerde ik mezelf steeds beter kennen, wie ik echt was en wat de ADHD was. Welke kenmerken zijn van mij en welke kenmerken van de ADHD, want ik zie daar een verschil in. Ik ging steeds meer accepteren wie ik ben en wie ik toen was. Het moment kwam dat ik zei: Ik ben geen ADHD’er ik heb ADHD. Het label werd steeds meer buiten mezelf geplaatst waardoor ik er makkelijk naar kon kijken, want ineens bleek ik wel goed genoeg te zijn en mocht ik er helemaal zijn.
Iets wat voor veel mensen met ADHD herkenbaar is, zij hebben het gevoel er niet helemaal te mogen zijn. Dit komt waarschijnlijk door de boodschap die zij in hun jeugd hebben meegekregen. Bij jou kan het nooit eens normaal gaan, doe eens rustig, waarom ben je zo chaotisch? Jij bent altijd te laat. Elke boodschap laat een schrammetje achter en maakt wie we zijn.
Voor mij was het het idee dat ik niet “normaal” was, maar wat is “normaal” zijn eigenlijk?
Tijdens de coachopleiding werk je aan je eigen Master Goal en werk je naast de tastbare doelen aan je persoonlijke ontwikkeling. Voor mij was het belangrijk om weer in lijn te komen met mezelf en mijn authentieke ik de ruimte geven. Eerst op persoonlijk vlak, maar na de coachopleiding begon ik met dezelfde uitdaging op het gebied van coaching. Wie was ik als coach?
De eerste twee jaar moest ik mezelf als coach nog ontdekken, ik wilde in het perfecte plaatje vallen van ondernemer. Als ik nu terugkijk naar de eerste foto’s die ik voor mijn website liet maken zie ik iemand anders staan. Ik probeerde iemand te zijn die ik niet ben. En vooral mijn ADHD kreeg geen ruimte in dat plaatje.
Ondertussen veranderde ik van school en maakte ik daar wel de omslag. Ik vertelde open over mijn ADHD, kon aangeven waar ik last van had en wat mij hielp. Daar pakte ik de leiding over mijn leven en gaf mijn grenzen aan en was duidelijk over de behoeften die ik had. Structuur en openheid spelen voor mij een belangrijke rol, ze zorgen ervoor dat het veilig voelt en dat ik vertrouwen kan hebben in mijzelf en de mensen om mij heen. Ik stelde me kwetsbaar op en dat gaf mij het vertrouwen om meer mezelf te zijn.
Toen ik in de coaching eenmaal de omslag maakte van transformationeel coach naar ADHD-coach kwam mijn vertrouwen terug. Ineens kon ik mezelf zijn in de coaching en accepteerde ik mijn ADHD kenmerken.
Het afgelopen jaar ben ik een nieuw traject in gegaan. Ik word opgeleid tot trainer van de coachopleiding en wederom loop ik tegen hetzelfde aan. De afgelopen 10 maanden hebben mij in laten zien dat ik wederom mezelf in een plaatje probeer te stoppen, waar ik niet in pas. Een plaatje van de perfecte trainer, een trainer zoals ik het voor ogen heb, maar ook zoals ik niet ben. En natuurlijk kun je ergens in groeien, maar je kan beter groeien in een plaatje dat bij je past dan in het perfecte plaatje.
Ik mag mezelf weer gaan ontdekken, ik mag leren wie ik ben als trainer en hoe ik ben als trainer. Met alle ADHD kenmerken die daarbij komen kijken, want die kenmerken heb ik nu eenmaal!